Ik geef het door! met Aura Pattinama

We zijn meer dan onze nasi goreng

Toen ik op de basisschool zat, werd de Tweede Wereldoorlog als onderwerp behandeld. Concentratiekampen werden besproken en de vraag of iemand grootouders had die in kampen hadden gezeten, werd gesteld. Mijn vinger vloog de lucht in, ik kon eindelijk meedoen! Mijn beide grootvaders hadden in kampen gezeten. Daarop kreeg ik de vraag waar ze in een kamp hadden gezeten, mijn antwoord was: “Nederlands-Indië”. Gek genoeg was de reactie van de docent op dat moment: “Nee Aura, dat telt niet mee…”.

Mijn familiegeschiedenis is een reden dat ik tijdens mijn afstuderen onderzoek voor het Indisch Herinneringscentrum heb gedaan. Het was, en is, een manier om mijn verleden beter te begrijpen. Hoewel het Indisch zwijgen een begrip is, zijn er gelukkig ook mensen die hierover willen praten. Het is van belang dat erover gesproken worden, want deze geschiedenis is ook een deel van Nederland. We moeten toch laten zien dat het wel meetelt, zorgen dat we begrepen worden.

Wij zijn er en we zijn meer dan onze nasi goreng. In veel opzichten zijn we gewone Nederlanders, maar we hebben iets extra’s. Iets waar we trots op moeten zijn. Ik ben trots dat ik een indo ben, dat ik Indisch ben en dat ik me daarin thuis voel. De mensen die zeggen dat het niet meetelt of dat ik niet Indisch lijk, die hebben geen flauw benul.

Groet,
Aura

Aura Pattinama heeft cultureel erfgoed gestudeerd en is momenteel werkzaam in Dordts Patriciërshuis in Dordrecht.