Nieuw lid Raad van Toezicht: Liang de Beer

Sinds maart 2025 is onze Raad van Toezicht versterkt door Liang de Beer: welkom! Met deze column deelt Liang een stukje van haar leven: de weg die zij tot nu toe bewandelt, wat haar ambities zijn, maar ook haar herinneringen... 

Indisch herinneren

Een van mijn vroegste herinneringen aan Indisch zijn, waren de bezoeken aan Bronbeek. De familie van mijn moeder woonde in Arnhem dus het was praktisch om de hoek. Mijn oma vierde er zelfs haar 80-jarige verjaardag. Groots, met tante Lien en heel veel andere tantes. Aangezien we kind aan huis waren, werd ik opgegeven toen er ‘Ots en Siens’ gezocht werden voor de opening van de tentoonstelling Ot en Sien in Indië met het werk van illustrator Cornelis Jetses.

Ik mocht een Sien zijn. Ik droeg het meest ouderwetse jurkje dat ik in mijn kast had en toen was ik een Sien. Het klassieke kinderboek was in de koloniale tijd opnieuw verbeeld en herteld naar de belevingswereld van Nederlands-Indië. Ongeveer dezelfde verhalen, maar opeens verschenen baboe en kebon in het verhaal, en droegen de kinderen een baadje. Het regende ook veel in Indië en dan moesten Ot en Sien schuilen onder de palmbladeren. 

Een andere Sien

Als ik eraan terugdenk, is het een merkwaardige episode. Ik als half Chinees kindje de roomblanke Sien spelen? Waren wij überhaupt wel Indisch? En aan welke neokoloniale opvoering heb ik als achtjarige mijn medewerking verleend? Feit is dat door die bezoekjes aan Bronbeek en ook het exemplaar bij ons thuis van Ot en Sien in Indië mijn interesse in koloniale geschiedenis en literatuur is aangewakkerd. 

Later ging ik geschiedenis studeren en specialiseerde me in koloniale – en wetenschapsgeschiedenis. Hoewel ik in mijn carrière een hele andere kant ben opgegaan (ik ben nu strategisch adviseur bij Regieorgaan SIA voor praktijkgericht onderzoek van hogescholen), probeer ik nog steeds bij te houden wat er in het vakgebied gebeurt. Mijn ‘professionele hobby’ als schrijver en redacteur zorgt ervoor dat ik deze interesses kan najagen. Recent met de bundel Modelverhalen - Reflecties op Aziatische roots. Hiervoor heb ik de meest jonge creatieven gevraagd om op te schrijven hoe zij vandaag de dag hun verschillende identiteiten beleven, waar Aziatisch er één van is.

Indisch zijn verandert voortdurend

Dat vind ik ook mooi aan de Indische identiteit. Die kan kritisch bezien worden: wat mij betreft moeten we de betekenis van Indisch altijd contextualiseren en problematiseren vanwege de koloniale oorsprong van het woord. Maar het is ook stevig geworteld in een rijke culturele traditie en geschiedenis. Een die naast en met het Chinese en Nederlandse deel van mijn afkomst kan bestaan. Naast die van historicus, Hagenaar, veellezer, reiziger, foodie en noem maar op. Indisch zijn verandert voortdurend en dat is alleen maar goed. 

Het Indisch Herinneringscentrum is een organisatie waar ik me helemaal thuis voel. Eerder heb ik de boekenclubs gemodereerd voor het programma met Bibliotheek Den Haag. Ik kijk ernaar uit om mij via de Raad van Toezicht nog verder in te zetten voor de verschillende gemeenschappen die zich thuis voelen onder de term ‘Indisch’.

Liang de Beer

Foto: Martijn Beekman